നമ്മൾ

വാക്കുകൾ കൊണ്ട് 
അത്രയേറെ മുറിപ്പെടുത്തിയും 
സന്തോഷത്തേക്കാൾ 
സങ്കടങ്ങൾ വാഴ്ത്തി നൽകിയും 
ആവശ്യത്തിനും അനാവശ്യത്തിനും 
തല്ലുകൂടിയും
എപ്പോഴും തെറ്റ് ചെയ്യുന്നത്
നീ മാത്രമെന്ന്
പരസ്പരം കുറ്റപ്പെടുത്തിയും
ദാക്ഷിണ്യമേതുമില്ലാതെ അപമാനിച്ചും
പ്രേമത്തോളം ചെന്നെത്തുന്ന നമ്മളെ
നമ്മളൊരിക്കലും തമ്മിൽ ചേരില്ലെന്ന്
വിശ്വസിപ്പിച്ച്
വഴക്കു കൂടലുകൾകൊണ്ട്
വരിഞ്ഞു കെട്ടി
മൗനത്തിന്റെ വിഴുപ്പുകോട്ടയിലടച്ചു വച്ച്
മിണ്ടാതിരിക്കലിന്റെ ശിക്ഷ സ്വയംഅടിച്ചേൽപ്പിച്ചിട്ടും
എത്ര ദൂരെ കൊണ്ട് കളഞ്ഞാലും എന്നും
നമ്മളെക്കാൾ വേഗത്തിൽ
വീട്ടിലെത്തുന്നയാ പൂച്ചക്കുഞ്ഞിനെ കണക്ക്
നമ്മിലേക്കു തന്നെ മടങ്ങിയെത്തുന്ന
നമ്മളെക്കാൾ കൂടുതൽ പ്രേമമൊന്നും
ഞാനെവിടെയും കണ്ടിട്ടില്ല...!!