തനിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ 
നീ കേൾക്കാറുണ്ടോ..
ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിലൊരു 
തേങ്ങലുറഞ്ഞു കൂടുന്നത്..

ഒന്നൂടൊന്ന് കാതോർത്ത് നോക്കൂ..
ഇത്തിരി ഉറക്കെ
ഒരു കരച്ചിൽ കേൾക്കാം..

എവിടെ നിന്നാണത്
തുളുമ്പുന്നതെന്നോർത്ത്
നീ പരിഭ്രമിച്ചേക്കാം..

പിന്നെ നിന്റെ തന്നെ
ഹൃദത്തിൽ നിന്നാണത്
എന്നറിയുമ്പോൾ അമ്പരന്നേക്കാം..

ഒരു പക്ഷേ
ഒറ്റക്കായതിനാലാണ്
അത് കരയുന്നതെന്നോർത്ത്
വിഷമിച്ചേക്കാം..

ആ വിഷമത്തിലേക്ക്
നൂണ്ടു കയറവെ
പിറന്നയന്നു മുതൽ ഇന്നോളം
ഹൃദയത്തിനേറ്റ
മുറിവുകളെയെല്ലാം
നീ മറക്കും..

നിന്റെ ഉള്ളിൽ
ഒറ്റക്കാവുക
എന്ന നോവ് മാത്രമാവും..

കാലം വീണ്ടുമൊഴുകും
നിന്റെ ഏകാന്തതകൾ
വാചാലങ്ങളാകും
ഹൃദയത്തിന്റെ കരച്ചിലിനെ
നീ മറക്കും..

പക്ഷേ അപ്പോഴും
ഹൃദയം കരയുന്നുണ്ടാവും
നിനക്ക് കേൾക്കാനാവുന്നതിലും
ഉറക്കെ..

എങ്കിലും നീയറിയില്ല..
ഹൃദയത്തിനേറ്റ
തുരുമുറിവുകളെയെല്ലാം
നീ മറന്നുവല്ലോ..