ഉരുകുന്ന വേനലിലും 

ഉള്ളിൽ വീണലിയാൻ 

നനുത്ത മഞ്ഞു കണം പോലെയൊരാൾ 

എന്നും കൂടെയുണ്ടാവുന്നത് 

എത്ര ധന്യമാണ്.. 

മഞ്ഞെന്ന് നിനച്ച് 

നാം ചേർത്ത് പിടിക്കുന്നതു പലതും 

സൂര്യനേക്കാൾ പൊള്ളിക്കുന്നതാവുമ്പോഴാണ്

അത്തരത്തിൽ ചിലരും 

നമ്മോടൊപ്പമുള്ളതെന്നത് 

അത്യത്ഭുതം തന്നെ.. 

നിന്റെ സൗഹൃദം 

പൊഴിയുന്ന മഞ്ഞിനേക്കാൾ 

നൈർമല്യമാർന്നത്.. 

അതെന്റെ 

വരണ്ടു പൊള്ളിയ ഹൃത്തടത്തിൽ 

സ്നേഹത്തിന്റെ.. കരുതലിന്റെ 

ഔഷധം പുരട്ടുന്നു.. 

നിമിഷങ്ങളുടെ വേഗത്തിൽ 

ചിതറിപ്പോയ ഹൃദയത്തെ 

യോജിപ്പിക്കുന്നു. 

നിന്റെ കൂട്ട് അനുനിമിഷം 

ദൈവം കൂടെയുണ്ടെന്ന 

വിശ്വാസമെന്നിൽ ജ്വലിപ്പിച്ച് നിർത്തുന്നു.. 

നീ ദൈവത്തിന്റെ ഏറ്റമടുത്ത സുഹൃത്ത്.. 

എനിക്കായി ദൈവം 

അവന്റെ സൗഹൃദത്തെ പകുത്തതോർത്ത് 

എന്റെ മിഴി നിറയുന്നു.. 

നന്ദി പറയാൻ വാക്കുകളില്ലാതെ 

ഞാനവനു മുന്നിൽ മുട്ടു കുത്തുന്നു.. 

എന്റെ ജീവനെ പൂർണമായും സമർപ്പിക്കുന്നു.. 

നന്ദി.. നീയെന്ന കൂട്ടിന്..
തിരിച്ചൊന്നും ആവശ്യപ്പെടാതെ

ദൈവം അവന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ തുണ്ട് 

എനിക്കരികിൽ അയച്ചതിന്.. 

നന്ദി..