പ്രിയ കൂട്ടുകാരീ..., ഇതു നിനക്കായ്..

എന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ നിന്ന് ചിരി മാഞ്ഞു തുടങ്ങുമ്പോൾ..,
മിഴികളിൽ സ്വപ്നങ്ങളുടെ തിരി അണച്ച് കണ്ണുനീർ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുമ്പോൾ..
ഞാൻ നിന്നെ ഓർത്തു പോകുന്നു..
ഒരു ഫോൺ വിളിയുടെ ദൂരത്തിനപ്പുറം നീയുണ്ടെന്നറിഞ്ഞിട്ടും
ഒരുപാട് അകലെയായിപ്പോയെന്നു മനസ്സ് മന്ത്രിക്കുന്നു..
ആകാശം മൂടി നിൽ ക്കുന്ന കാർമേഘങ്ങളെ പോലെ ചില വേദനകൾ.. ചില നൊമ്പരങ്ങൾ.. ഇന്നും മനസിൽ നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്നു.. പെയ്തൊഴിയാൻ കൂട്ടാക്കാതെ..
മൗനം മാത്രം കൂട്ടുള്ള ചില സന്ധ്യകളിൽ
നമ്മുടെ കലാലയ ജീവിതം ഓർത്തെടുക്കാറുണ്ട് ഞാൻ..
മറക്കാനാവാത്ത വിധം വർണങ്ങൾ ചാലിച്ച
ഒരു നല്ല ജലച്ചായ ചിത്രം പോലെ..
സങ്കടങ്ങളിലൂടെ മനസ്സ് വഴിയറിയാതെ യാത്ര ചെയ്യുമ്പോൾ.., ഒ
ന്നു കൈപിടിച്ച് നടത്താൻ.. സാരമില്ലന്നു പറയാൻ..
പ്രിയ കൂട്ടുകാരി നീ എന്റെ അരികിലില്ലെന്ന് നോവോടെ ഞാനറിയുന്നു..
നിന്റെ മൗനങ്ങൾ എന്നോടൊരുപാട് കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞിരുന്നു..
ആ മിഴികൾ മൗനത്തിലും വാചാലമാകുമായിരുന്നു..
അതിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു എന്നോടുള്ള നിന്റെ സ്നേഹം..
എനിക്കു മാത്രം ഈശ്വരൻ വിധിച്ചതാണു നിറഞ്ഞ മിഴികൾ എന്ന് ഞാൻ കരുതി..
പക്ഷേ നിന്റെ മിഴികളിലും എന്നും സങ്കടത്തിന്റെ നോവുണ്ടായിരുന്നു..
വെറുതെ വേദനിക്കാനായി.. ആരും ആവശ്യപ്പെടാതെ..
നീ സ്വയം ഏറ്റെടുത്ത ഒരു നോവ്.. നിന്റെ പ്രണയം..!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

"പ്രണയം.. അത് സത്യമുള്ളതാണെങ്കിൽ.. അതെന്നും നന്മ മനസുകളെ നോവിപ്പിച്ചിട്ടേ ഉള്ളൂ.."