Sunday 27 November 2016

എനിക്കു മുറിവേറ്റപ്പോഴെല്ലാം
നിന്റെ മിഴികൾ നിറഞ്ഞു തൂകി
നീ വിരൽ നീട്ടി എന്റെ മുറിപ്പാടിൽ തലോടുമ്പോൾ
എന്റെ ഹൃദയത്തിലൊരു
മഞ്ഞുകണമലിഞ്ഞു ചേരുന്നത് ഞാനറിയുന്നു..
എന്റെ നോവുകളിൽ ചുണ്ടമർത്തി
നീയെന്നെ സമാധാനിപ്പിക്കുന്നു
കരഞ്ഞു തളർന്നൊടുവിൽ
ഏങ്ങലടികൾ മാത്രമായി ഞാൻ ചുരുണ്ടു കൂടുമ്പോൾ
കരുതലിന്റെ പുതപ്പുമായി നീയെന്റെ അരികിലെത്തുന്നു
തണുപ്പാർന്ന നിന്റെ കൈത്തലം
എന്റെ നെറ്റിയിലെ നോവുചൂടകറ്റിക്കളയുന്നു
നീയെന്നെ നിന്നിലേക്കു ചേർത്തു കിടത്തുന്നു
നിന്റെ മാലാഖമാരെ മാത്രം സ്വപ്നം കണ്ട്

നിന്റെ പുഞ്ചിരിയുമായി ഞാൻ മയങ്ങുന്നു..

No comments:

Post a Comment

വിരസവും വിജനവുമായൊരു യാത്രയ്ക്കിടയിൽ  ആളെത്തിന്നാൻ പട്ടണത്തിനടുത്തുള്ളയാ  നാൽക്കവല സ്റ്റോപ്പിൽ  ഞാൻ കയറിയ ബസ്  അൽപനേരം നിർത്തിയിടുകയുണ്ടായി...